e-publishing - Na de discussies over de werking en het succes van het initiatief heb ik twee weken te laat toch maar eens tijd genomen om het weblog van de Volkskrant te bekijken. Allereerst verbaas ik me dat de Volkskrant zijn (potentiele) lezers aan het bloggen zet, en niet zijn columnisten.
De 'voorpagina' (jawel) van het weblog biedt de argeloze bezoeker enig houvast. Meest gewaardeerde bijdrage is een gezongen preek voor eigen parochie ("Wie schrijft mee aan deze protetssong tegen het asielbeleid van Rita Verdonk. Er zijn nu twee coupletten" - Waarschuw de redactie?). Meest gelezen bijdrage deze zaterdag is van 'topblogger' Tijdrover die in een nauwelijks leesbare verhandeling de VolkskrantblogGod smeekt om een doorplaatsing in de papieren editie, maar helaas, vereeuwiging in de 'papieren blogosphere'(?) is slechts een enkeling gegund.
Volkskrant Weblog: Misschien zal het nog wel vaker gebeuren dat er iets aan de gebruiksvoorwaarden wordt toegevoegd of aangepast; vergeef het ons. Het hoort allemaal bij het experiment.
1 opmerking:
'Wij blijven geloven in de noodzaak van professionele journalistieke selectie en filtering.'
Ja, ik ook, voor bepaalde doelgroepen althans. Maar de schizofrenie van dit experiment is dat het niet extern informatie-anarchisme aan zo'n filterbehandeling wil onderwerpen, maar dat anarchisme juist wil internaliseren en domesticeren.
Dat heeft geen moer meer met een journalistiek geloof filtering te maken, maar alles met angst. Pure and simple. De Volkskrant vreest dat "de" nieuwe media haar ontglippen en probeert de jungle buiten te houden door er, zoals jij zegt, een eigen aangelegd rotstuintje tegenover te zetten.
Ik zit te wachten op de eerste Volkskrant-vluchten met digitale Agent Orange, want de strijd tegen die jungle ga je niet winnen.
Een reactie posten